ညသည္ နက္သထက္ နက္လာေလသည္။မုိးေကာင္းကင္ၾကားမွ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ၾကယ္ပြင့္ခ်ပ္မ်ားသည္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့စဖြယ္ ေကာင္းလွ၏။ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ လွမ္းျမင္ေနရေသာ သစ္ပင္အကိုင္းအခက္ေလးမ်ားသည္ ေလျပည္ညင္းတုိက္ခတ္ရာသုိ ့ ယိမ္းႏြဲ ့လ်က္ရိွေပသည္။ စားပြဲေပၚတြင္ ထြန္းထားသည့္ ဖေယာင္းတုိင္သည္လည္း ဟိုယိမ္းဒီယိမ္းကာ ေပ်ာ္ျမဴးေနသေယာင္ ရိွေလ၏။သို ့ေသာ္ သူတုိ ့ ႏွစ္ဦး၏ ရင္ထဲတြင္ ပူေလာင္ျပင္းျပစြာ လႈပ္ခတ္လ်က္
ရိွေပသည္။
သူတို ့ႏွစ္ဦးစလုံးအတြက္ အရာရာသည္ မႈန္၀ါးေျခာက္ကပ္လ်က္ ရိွေလ၏။
……………………………………………………………………………………………………………………………
နာရီသံ တခ်က္ခ်က္ ျမည္သံႏွင့္အတူ သူသည္လည္း ရင္တထိတ္ထိတ္ ခုန္ေနေပျပီ။သူ ့ဇနီးသည္ကေတာ့ စားပြဲေပၚတြင္ ထြန္းထားသည့္ ဖယာင္းတုိင္ကို စိုက္ၾကည့္ကာ သက္ျပင္းဖြဖြ ခ်ေနမိ၏။ထုိ ့ေနာက္ သူ ့ကို လွည့္ၾကည့္ကာ
“ဘယ္လိုလုပ္ဖုိ ့ စိတ္ကူးထားေသးလဲ အစ္ကို”
တေစၦအေျခာက္ခံ ထားရသူလို သူ ့မွာ အလန္ ့လန္ ့အဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္ပင္ ဘာျပန္ေျပာရမည္မွန္း မသိေတာ့ေခ်။သားေလးႏွစ္ဦး၏ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္မိေတာ့ သူ သက္ျပင္းေမာၾကီးကို ခ်လုိက္မိ၏။ျမိဳ ့ျပကို ထြက္ခြာသြားခဲ့သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ သူ ့ဇနီးသည္ျဖစ္ေသာ ေမတစ္ေယာက္ မည္ကဲ့သို ့ေနထုိင္ခဲ့ရသည္ကို သူ မေတြးေတာခဲ့။သူ ့မွာေတာ့ ျမိဳ ့ျပလူေနမႈဘ၀ထဲသုိ ့ စီး၀င္ရုန္းကန္ရင္းႏွင့္ပင္ ထုိကဲ့သို ့ ျပဳမူမိ၏။
ထုိ ့ေနာက္ ထိုအျပဳအမူကို မရပ္တန္ ့ႏိုင္ခဲ့ဘဲ ေရွ ့ဆက္တိုးကာ အေမွာင္ရိပ္ထဲသုိ ့ပင္ တိုး၀င္ခဲ့မိေသးသည္။အထူးသျဖင့္ “ေဆြ” ဟုမည္ေသာ အေပ်ာ္အပါး မိန္းကေလးတစ္ဦးေၾကာင့္ သူ ့ဇနီးထံသုိ ့ ပင္ ေငြမလႊဲႏိုင္ရွာဘဲ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ထုိအခ်ိန္တြင္ သူ ့ဇနီးသည္သည္ သူပုိ ့ေပးခဲ့သည့္ ေငြေလးျဖင့္ ကုန္စုံဆိုင္ေလးတစ္ဆုိင္ ဖြင့္ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ ့မွာေတာ့ ဆုိင္ေလးအဆင္ေျပရဲ့လားဟုပင္ မေမးမိခဲ့။ေငြေၾကးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သူ၏ ဆင္ေျခေပးမႈေအာက္တြင္ သူ ့ဇနီးသည္က ေခါင္းေလးတညိတ္ညိတ္သာ ျပဳေနမိ၏။သူ ့ကို မည္မွ်အထိ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ခဲ့သည္ကို သူ မစဥ္းစားခဲ့။ထို ့ေၾကာင့္လည္း ထုိႏြံထဲသုိ ့ သူ ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႏွင့္ပင္ နစ္၀င္ပစ္လုိက္မိေတာ့သည္။ထုိႏြံသည္လည္း အလိုက္သိစြာပင္ သူ ့ကို ေကာက္ယူ၀ါးမ်ဳိလုိက္သည္ပဲေလ။အခုေတာ့ ထိုအျပဳအမူေၾကာင့္ သူ ေနာင္တရခ်င္ေနမိေလျပီ။
……………………………………………………………………………………………………………………………
ေရာင္စုံမီးလုံးမ်ားျဖင့္ လင္းလက္ေတာက္ပလ်က္ရိွသည့္ ညတစ္ညတြင္ သူ ့သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင့္ ေဆြ ့့ကို သူ စတင္သိကြ်မ္းခဲ့ရသည္။အစကေတာ့ သူ အေပ်ာ္သေဘာ သက္သက္သာ ေဆြႏွင့္ တြဲျဖစ္ခဲ့၏။သုိ ့ေသာ္ ေဆြ၏ ဘ၀ကို ကိုယ္ခ်င္းစာမိရာမွစ၍ သူတျဖည္းျဖည္း
ေဆြ ့အေပၚ သနားလာမိ၏။
“ေဆြတို ့က ေမာင္ႏွမမ်ားတယ္ အစ္ကိုရယ္…၊အခုေတာင္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ တက္လာလို ့ အိမ္ကလူေတြ ေငြအမ်ားၾကီးလုိလာျပီ..၊ေနာက္ျပီး ကေလးေတြအတြက္ ေက်ာင္းစရိတ္လည္း ရိွေသးတယ္ေလ…။ အိမ္ကို ေငြလႊဲႏိုင္ဖုိ ့အတြက္ ေဆြတို ့လုိ သာမန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ဘယ္အလုပ္ကမ်ား ေငြမ်ားမ်ား ရႏိုင္ပါ့မလဲေလ၊ဒီေတာ့လည္း ေဆြ ဒီမွာ သီခ်င္းဆုိရင္းနဲ ့ အပို၀င္ေငြ ရလုိရျငား ဒီအလုပ္ကို လုပ္ခဲ့မိတာပါ…”
ေဆြ၏ အေျပာေၾကာင့္လည္း သနားညွာတာမိရာမွစ၍ သူ ့ကိုယ္ပိုင္၀င္ေငြကိုပင္ ေဆြ ့အား ေပးမိေတာ့သည္။ ထုိေငြကိုယူရန္ ေဆြ ျငင္းဆန္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏ အတင္းတိုက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ေနာက္ျပန္ေပးပါ့မယ္ဟု ဆိုကာ အားနာနာႏွင့္ပင္ ေငြကို ယူလုိက္ရသည္။
“အစ္ကို ့ေငြကို ေဆြယူရမွာ အားနာတယ္ အစ္ကိုရယ္၊ေဆြတုိ ့လို မိန္းကေလးမ်ဳိးကို လူေတြက အထင္ေသးရတဲ့အထဲ အခုလုိ အစ္ကို ့ေငြကို ယူထားတာ သူတို ့ေတြသိရင္ ေငြငမ္းမလုိ ့ ေျပာၾကမလားပဲ…၊ဟင္း…ဟင္း..”
ေဆြ၏ ေၾကကြဲစို ့နင့္စြာ ရယ္ေမာလုိက္သည့္ အသံေၾကာင့္ သူ ့မွာ သနားစိတ္ႏွင့္အတူ ခ်စ္စိတ္မ်ားပင္ ေပ်ာ္၀င္လာမိေတာ့သည္။ေဆြ၏ မြန္္းက်ပ္ေနေသာ ဘ၀ကို သူကယ္တင္ခ်င္ေနမိျပီ။ အိမ္ကို ေငြလႊဲႏို္င္ရန္အတြက္ ေယာက်ၤားတကာတုိ ့၏ ကားထဲတြင္ ပါသြားတတ္သည့္ ေဆြ ့ အျဖစ္ကို
ရပ္တန္ ့ေစခ်င္မိျပီ။ေဆြ ့ကို ထုိဘ၀မ်ဳိး လႊတ္ေျမာက္ႏိုင္ေအာင္ သူမည္ကဲ့သို ့ ကယ္တင္ရမည္နည္း။ႏြံထဲ နစ္မြန္းေနသည့္ ေဆြ ့ဘ၀ကို သူ ဆြဲတင္ခ်င္ေနမိသည္။ထို ့ေၾကာင့္….၊ထို ့ေၾကာင့္လည္း…။
…………………………………………………………………………………………………………………………….
ေဆြ ့ဘ၀ကို ကယ္တင္လုိေဇာႏွင့္ပင္ သူ ့ဘ၀ပါ နစ္မြန္းခဲ့ရသည္။သူ ့ကိုယ္သူ ျပန္လွည့္ၾကည့္မိသည့္ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေဆြ ့ကို သူ ခ်စ္မိသြားေခ်ျပီ။သူ ့မွာ တရား၀င္ ဇနီးသည္ႏွင့္ သားေလးႏွစ္ဦးရိွမွန္း ေဆြမသိရွာ။အိပ္ရာထက္တြင္ အိ္ပ္စက္ေနသည့္ ေဆြ ့ကို သူ မည္ကဲ့သို ့ ေျပာရမည္နည္း။ ထိုအေၾကာင္းကို ေဆြသာသိလွ်င္ သူ ့ကို မည္ကဲ့သို ့ တုန္ ့ျပန္မည္လိမ့္။ေသခ်ာတာကေတာ့ သူ ေဆြ ့ကို မစြန္ ့ပစ္လုိ။သူ ့ ေၾကာင့္ ေဆြ ့ဘ၀ အရင္ကထက္ ပိုမုိတုိးတက္လာသည္ကိုသာ သူျမင္လုိေတာ့သည္။
တစ္ခုခုကို လိုခ်င္လွ်င္ တစ္ခုခုကို ျပန္ျပီးစြန္ ့လႊတ္ရမည္ဟူေသာ နိယာမကို သူ သုံးစြဲရေပလိမ့္မည္။
ထုိ ့ေၾကာင့္ ဇနီးသည္ႏွင့္ ကြာရွင္းရန္ သူ ရြာသို ့ ျပန္ရေပမည္။သူ ့ဇနီးသည္သည္ သူ ့ကို လြယ္လြယ္ကူကူ ကြာရွင္းေပးမည္ေလလား။မည္သုိ ့ပင္ျဖစ္ေစ...။ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ သူေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ရန္အတြက္
သူ ့ဇနီးသည္သည္ အရာရာကို စြန္ ့လႊတ္ေပးႏိုင္မည္ဟုလည္း သူ ယုံၾကည္ေနမိေတာ့သည္။
……………………………………………………………………………………………………………………………
သူ ့ဇနီးသည္ရိွရာ ရြာထဲသို ့ေရာက္ရိွလာေပျပီ။ညေနပုိင္းအခ်ိန္ က်ေရာက္ျပီမုိ ့သူ ့ဇနီးသည္သည္ ေရမုိးခ်ဳိးရင္း အ၀တ္ေလွ်ာ္ေနေပလိမ့္မည္။သို ့ေသာ္ အိမ္ထဲသို ့
လွမ္း၀င္မည့္ သူ ့ေျခလွမ္းမ်ားသည္ ေနာက္ေၾကာင္းသို ့ ျပန္လွည့္ရန္ တာစူေနမိေခ်ျပီ။အမွန္တရားကို ရဲရဲရင္ဆုိင္ႏိုင္ဖုိ ့ သူ ဘာေၾကာင့္မ်ား
တြန္ ့ဆုတ္ေနမိပါလိမ့္။ယခုအခ်ိန္ ရင္မဆုိင္ရဲခဲ့လွ်င္လည္း ေနာင္တစ္ခ်ိန္တြင္ ျပန္ရင္ဆုိင္ရမည္မုိ ့ သက္ျပင္းကို မသက္မသာ ရႈိက္လုိက္မိရင္း အိမ္ထဲသို ့
လွမ္း၀င္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လုိက္မိ၏။
အိမ္ထဲ လွမ္း၀င္လာေသာ သူ ့ကို သားေလးႏွစ္ဦးက ေျပး၀င္ဆီးၾကိဳၾကသည့္အခါ သူ ့မွာ ပို၍ပင္ ေမာဟိုက္ခ်င္မိသည္။သားေလးႏွစ္ဦး၏ အသံေၾကာင့္ သူ ့ဇနီးသည္သည္လည္း အိမ္အျပင္ဘက္သို ့ ထြက္ၾကည့္ေလေတာ့သည္။သူ ့ကိုျမင္ေတာ့ သူ ့ဇနီးသည္က ျပဳံးေယာင္သမ္းကာ ဆီးၾကိဳေလေတာ့သည္။
သူ ့မွာေတာ့ ဇနီးသည္ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ျပီး ၾကည့္ရန္ပင္ မ၀ံ့မရဲ ျဖစ္ရကာ ေခြ်းေစးမ်ားပင္ က်လာမိေတာ့သည္။
အမွန္ဆိုရလွ်င္ သားေလးႏွစ္ဦးကို သူ မခြဲလုိ။ထိုသို ့ေတြးမိသည့္အခိုက္တြင္ သူ ့ဇနီးသည္၏ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လုိက္မိသည္။သူႏွင့္အတူ ေအးအတူပူအမွ် ဘ၀ကို အတူတကြ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရသည့္ သူ ့ ဇနီး။
သူ မည္မွ်ဆုိးဆုိး သူ ့အေပၚ ျငိဳျငင္စိတ္ လုံးလုံးမရိွေသာ သူ ့ဇနီး။သူ ့အေပၚ ယုံၾကည္ကိုးစားစိတ္ရိွေသာ
သူ ့ဇနီးသည္သည္ သူႏွင့္ ကြာရွင္းျပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း ဘ၀ကို မည္ကဲ့သို ့ ရုန္းကန္ႏိုင္မည္နည္း။ထုိ ့အျပင္ သူ၏ သားေလးႏွစ္ဦးလည္း အေဖျဖစ္ေသာ သူ ့လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ လူေတြၾကားထဲတြင္ သိမ္ငယ္ၾကေပလိမ့္မည္။အေဖ့ေမတၱာကို မရရိွႏုိင္ရွာသည့္ သားေလးႏွစ္ဦးလည္း လူ ့ေဘာင္ထဲတြင္
မည္ကဲ့သို ့ ျဖတ္သန္္းႏိုင္မည္နည္း။သူ ေတြးေတာရင္းႏွင့္ပင္ မြန္းက်ပ္ေနရေခ်ျပီ…။
“အစ္ကို ခရီးပန္းလာလုိ ့ထင္တယ္…၊ၾကည့္ရတာ ပင္ပန္းေနလို ့၊ေမ သံပုရာရည္ ေဖ်ာ္ေပးမယ္ေနာ္…”
“အင္း…”
သူ ့အေတြးကို ဘာမွ်မသိရွာေသာ ဇနီးသည္သည္ သူ ့အတြက္ သံပုရာရည္ကို ေဖ်ာ္ေပးေနေခ်ျပီ။ သူကေတာ့ ဇနီးသည္ ကြယ္ရာတြင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္ခဲ့မိ၏။ သူ ေငြမပို ့ခဲ့သည္ကိုပင္ သံသယတစ္မႈန္စာမွ် မ၀င္ရွာဘဲ
“အစ္ကို အဆင္မေျပရင္ ေမ့ဆီမွာ အစ္ကိုေပးထားတဲ့ ေငြေတြ က်န္ေနပါေသးတယ္၊အစ္ကိုလုိရင္ ေျပာေနာ္…”
ဟု ဆုိတတ္ေသးသည္။ထုိေလာက္အထိ သူ ့အေပၚ ခ်စ္ခင္စုံမက္ေသာ ဇနီးသည္ကို သူ ကြာရွင္းႏိုင္မည္လား။သူ မကြာရွင္းလုိ။သည္လုိဆို ေဆြႏွင့္ အဆက္ျဖတ္ႏိုင္မည္လား။သူ မေတြးလို။
တစ္ခုခုကို လိုခ်င္လွ်င္ တစ္ခုခုကို ျပန္ျပီး စြန္ ့လႊတ္ရမည္ဟူေသာ နိယာမကုိ သူ မၾကားလုိျပီ။
မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ။သည္ည သူ ့ဇနီးသည္ကို အေၾကာင္းဆုံး ဖြင့္ေျပာရေပလိမ့္မည္။
……………………………………………………………………………………………………………………….
“ဘယ္လုိလုပ္ဖုိ ့ စဥ္းစားထားေသးလဲ အစ္ကို”
ဇနီးသည္၏ အသံကို ဒုတိယအၾကိမ္ ၾကားလိုက္ရေသာအခါ သူ ့မွာ လက္ရိွဘ၀ထဲသို ့ လွမ္း၀င္ရန္ သတိရမိေတာ့သည္။
“ေမေရာ ဘယ္လိုလုပ္ေစခ်င္လဲ…”
သူ ့ဇနီးသည္က သူ ့ကို လွမ္းၾကည့္ရင္း ႏြမ္းလ်စြာ ျပဳံးလုိက္မိ၏။ထုိ ့ေနာက္ ထုိင္ရာမွ ထကာ…
“အစ္ကို ့သေဘာထားက အဓိကပါ…၊ေမတုိ ့ကို မငဲ့ပါနဲ ့…”
ဇနီးသည္၏ အေျပာေၾကာင့္ သူ အံ့ၾသသြားရသည္။သူ ရြာတြင္္ မရိွခဲ့သည့္ေနာက္ပိုင္း သူ ့ဇနီးသည္သည္ အရင္ကထက္ ရင့္က်က္လာခဲ့ျပီလား။သူ ထုိသို ့ ျပဳမူခဲ့သည္ကို သူ ့ဇနီးသည္ ၾကိဳတင္ သိရိွထား၍ မ်ားလား။
သူ ့ နားကို သူ မယုံခ်င္။ထိုကိစၥကို သူမည္ကဲ့သုိ ့ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မည္ဆုိသည္ကိုလည္း သူ မသိ။ထုိ ့ေၾကာင့္
“ကုိယ္ ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းရမွန္း မသိေတာ့ဘူး…၊ေမ ကိုယ့္ကုိ ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းေစခ်င္လဲ”
မျပတ္သားလွေသာ သူ ့အေျပာေၾကာင့္ ဇနီးသည္က သက္ျပင္းဖြဖြေလးႏွင့္ သူ ့ကို ႏွစ္သိမ့္ေပးမိ၏။
ထုိ ့ေနာက္
“ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းရမလဲ ဆုိတာ ေမလည္း မသိပါဘူး အစ္ကို၊ဒါေပမဲ့ အစ္ကိုနဲ ့လုိက္သြားျပီး ေမ ေဆြနဲ ့ ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္…၊ေဆြသာ အစ္ကို ့ဘ၀မွန္ကို လက္ခံႏိုင္မယ္ဆုိရင္ ေမလည္း အစ္ကိုတို ့အတြက္ ကြာရွင္းေပးပါ့မယ္….”
…………………………………………………………………………………………………………………………….
အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦး၏ၾကားတြင္ ေနရထုိင္ရသည္မွာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လြန္းလွျပီ။ဇနီးသည္က ေဆြ ့ကို အေၾကာင္းစုံဖြင့္ေျပာလုိက္သည့္အခါ ေဆြ မ်က္ႏွာတျဖည္းျဖည္း ပ်က္ယြင္းလာသည္ကို သူ လွမ္းျမင္လိုက္ရ ၏။ထို ့ေနာက္ မ်က္ရည္မ်ား တျဖည္းျဖည္း စိမ့္ထြက္လာေလ၏။ဇနီးသည္၏ စကားအဆုံးတြင္ ေဆြ ့မွာ ရႈိက္ၾကီးတငင္ႏွင့္ပင္ ငိုခ်လိုက္မိေတာ့သည္။အခုမွပင္ သူ အမွားၾကီးမွားမွန္း သိခဲ့ရေပျပီ။
အမ်ဳိးသမီးႏွစ္ဦးအေပၚ သူ လွည့္ျဖားခဲ့မိမွန္း သိခဲ့ရပါျပီ။ေဆြ ့ကို မည္ကဲ့သို ့ ေခ်ာ့သိပ္ရမည္မွန္း သူ မသိေခ်။ သူ ့
ဇနီးသည္ကသာ ေဆြ ့ကို ေခ်ာ့သိပ္ေနရေလသည္။
“တိတ္…တိတ္ ညီမေလး …၊ညီမေလး ဘယ္လုိျဖစ္ေစခ်င္လဲ ဆုိတာ အစ္မတို ့ကို ေျပာေလ…၊ညီမေလး ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့အတိုင္း အစ္မတို ့လုပ္ေပးမယ္…”
ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြးေနရာမွ ေဆြသည္ မ်က္ရည္စမ်ားကို သုတ္ကာ ေခါင္းေမာ့လာမိေတာ့သည္။
“ဟင့္အင္း…၊ေဆြ ဘာမွ မလိုခ်င္ဘူး၊ေဆြေလ အစ္ကို ့မွာ အိမ္ေထာင္ရိွမွန္း မသိခဲ့ဘူး…၊ေဆြ ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါ အစ္မရယ္..ဟင့္.. ဟင့္..”
“တကယ္ေတာ့ အစ္ကိုပဲ မွားတာပါ ေဆြ…”
အတန္ၾကာ ႏႈတ္ဆြံ ့အ ေနမိေသာ သူသည္ အခုမွပင္ မြန္းက်ပ္က်ပ္စကားေလးတစ္ခြန္းကို ေျပာလုိက္ရ၏။ေဆြက သူ ့ကို နာက်င္ေၾကကြဲစြာ ၾကည့္ရင္း
“ရပါတယ္ အစ္ကို…၊ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွားၾကလုိ ့ ဒီလုိျဖစ္လာခဲ့တာပါ၊ဒီေန ့ကစျပီး ေဆြတို ့ ႏွစ္ေယာက္လုံးလည္း ပတ္သက္စရာအေၾကာင္း မရိွေတာ့ဘူး ဆိုတာကိုေတာ့ အစ္မကို အာမခံပါရေစ…၊အစ္ကိုလည္း ေဆြ ့ဘ၀ကို မ၀င္လာပါနဲ ့ေတာ့…”
ေဆြ၏ နာၾကည္းစြာ ေျပာဆိုမႈေၾကာင့္ သူ ့မွာ သက္ျပင္းကိုသာ လႈိက္ခနဲ ခ်လုိက္မိေတာ့သည္…။
တစ္ခုခုကို လိုခ်င္လွ်င္ တစ္ခုခုကို ျပန္ျပီး စြန္ ့လႊတ္ရမည္ဟူေသာ နိယာမကို သူမုန္းတီးလာမိသည္။
ထိုစြန္ ့လႊတ္ခဲ့ရေသာအရာသည္ သူ ့အတြက္ ေ၀ဒနာမ်ားစြာ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ျပီေလ။
…………………………………………………………………………………………………………………………....
ညသည္ နက္သထက္ နက္လာေလသည္။မုိးေကာင္းကင္ၾကားမွ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ၾကယ္ပြင့္ခ်ပ္
မ်ားသည္ စိတ္ခ်မ္းေျမ့စဖြယ္ ေကာင္းလွ၏။ျပတင္းေပါက္မွတစ္ဆင့္ လွမ္းျမင္ေနရေသာ သစ္ပင္အ
ကိုင္းအခက္ေလးမ်ားသည္ ေလျပည္ညင္းတုိက္ခတ္ရာသို ့ ယိမ္းႏြဲ ့လ်က္ရိွေပသည္။စားပြဲေပၚတြင္ ထြန္းထားသည့္ ဖေယာင္းတုိင္သည္လည္း ဟိုယိမ္းဒီယိမ္းကာ ေပ်ာ္ျမဴးေနသေယာင္ ရိွေလ၏။
သို ့ေသာ္ သူတုိ ့ ႏွစ္ဦး၏ ရင္ထဲတြင္ စိတ္မေကာင္းျခင္းၾကီးစြာ အုပ္မုိးလ်က္ရိွေပသည္။
“ေဆြ အစ္ကို ့ကို မျမင္မိဘူးလား ဟင္း…”
ဇနီးသည္၏ အေမးေၾကာင့္ သူ ့မွာ သက္ျပင္းခ်ရင္းႏွင့္ပင္ ေျဖလုိက္ရေတာ့သည္။
“ေဆြ အစ္ကို ့ကို မျမင္မိဘူး…၊အမ်ဳိးသားေတြနဲ ့ ဒီလုိတြဲသြားတြဲလာ ျပဳေနတာ ေဆြ အသားက်ေနေလာက္ျပီ ထင္တယ္”
သူ ့ေၾကာင့္ ေဆြ ဘ၀ကို အရြဲ ့တုိက္ေနခဲ့ျပီလားဟု သူ ေတြးပုူေနမိ၏။ဘ၀ကို ေရစုန္ေမွ်ာကာ အေမွာင္ကမာၻထဲ
သို ့ တုိး၀င္လ်ွက္ရွိေသာ ေဆြ ့အျဖစ္ကို ေတြးေတာမိတုိင္း စိတ္မေကာင္းရုံမွ်လြဲ၍ ေဆြ ့ကို ကယ္တင္ႏိုင္ရန္ မည္သို ့မွ် မတတ္ႏိုင္ရွာေတာ့ေခ်။လက္ေတြ ့တြင္ ဘ၀တစ္ခုကို ကယ္တင္ရန္ မလြယ္ကူေသာအခါ သက္ျပင္းခ်ရုံမွတစ္ပါး ဘာမွ်မစြမ္းႏိုင္ေတာ့ေပ။ႏြံနစ္ေနသူတစ္ဦးကို ကယ္တင္ရင္းႏွင့္ပင္ အခုိက္မသင့္ဘဲ ႏြံနစ္ေနသူကို ပိုမိုနစ္သထက္ နစ္သြားေအာင္ ဆြဲနစ္ခဲ့ျပီလားဟု သူေတြးေတာေနမိသည္။
…………………………………………………………………………………………………………………………..
ထုိအျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္ပြားခဲ့ျပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း သူတို ့၏ မိသားစုဘ၀ေလးသည္လည္း အရင္ကထက္ ပိုမုိခုိင္ျမဲလာခဲ့ေလ၏။သုိ ့ေသာ္ ေဆြဟူေသာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး၏ ဘ၀ကို အရင္းအႏွီးျပဳကာ သူတုိ ့၏ မိသားစုဘ၀ေလးကို ပိုမုိခုိင္ျမဲလာေအာင္ တစ္နည္းတစ္ဖုံျဖင့္ ေျခမြမိသည့္အတြက္ သူ ့မွာ ေၾကကြဲမဆုံး ျဖစ္ခဲ့ရေလေတာ့သည္။
ေထာ္ဦ(ဘားအံကြန္ပ်ဴတာ)
ဧျပီ၊၂၀၁၄
Faces မဂၢဇင္း
No comments:
Post a Comment