လူမ်ဳိးေရး စစ္ပြဲ

ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားမ်ား အားလုံး စည္းလုံးညီညြတ္မႈပ်က္ျပားသြားခဲ့သည့္အေၾကာင္းကို သူကိုယ္တိုင္

ၾကားသိခဲ့ ၾကံဳဆံုခဲ့သည္မွာ ၾကာေပျပီ။လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္လုံးလံုး တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္

  အဖြဲ ့အစည္းမ်ား၏ အျငိဳးတၾကီး ပစ္ခတ္မႈမ်ားသည္ ယခုခ်ိန္ထိပင္

  အဖ်ားခတ္ေနမိေလ၏။အင္တာနက္လႈိင္းေပၚမွတဆင့္ ၾကားသိခဲ့ရေသာ

  သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားသည္သူ ့ရင္ထဲ အဖ်ားခတ္ကာ

 ပူေလာင္ျပင္းျပ ေနမိသည္။ေခတ္ကာလ
  မည္မွ်ပင္ ေျပာင္းလဲေစကာမူ ထိုကဲ့သို ့ အျဖစ္အပ်က္မ်ား

  ဘာလို ့မေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလိမ့္။ခံစားရသည့္ ေ၀ဒနာက နာက်င္ျပင္းျပလ်က္ရိွကာ မည္သူ ့ကို

  အျပစ္ဖို ့ရမည္မွန္းပင္ သူကိုယ္တိုင္ မသိေတာ့ေခ်…။

…………………………………………………………………………………………………………

ယခုေတာ့လည္း ဘာမွ်မဟုတ္သည့္ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားေၾကာင့္ စည္းလုံးညီညြတ္မႈ

  ပ်က္ျပားသြားေခ်ျပီ။လူမ်ဳိးေရးကို ခြဲျခားဆက္ဆံတတ္ေသာ ျပည္သူမ်ားေၾကာင့္ဟု သူ ့ရင္ထဲ

တီးတိုးေရရြတ္ေနမိ၏။အကယ္၍ ထိုအမႈကို ျပဳလုပ္ခဲ့သူသာ တိုင္းရင္းသားေတြထဲက တစ္ဦးဦး

ျဖစ္ခဲ့လ်ွင္ ဤကဲ့သို ့ ျပႆနာၾကီးပြားလာမည္လား။အႏွိမ္ခံခဲ့ရသည္မ်ား မ်ားျပားလာေသာအခါ

  ထိုျဖစ္စဥ္ကဲ့သို ့ ျဖစ္ပြားလာေအာင္ ၾကံေဆာင္တတ္ၾကပါသလား။ပင္ပန္းႏြမ္းလ်စြာ သူေတြးေတာေနမိ၏။

မည္သို ့ပင္ ဆိုေစကာမူ လူမ်ား၏ အျငိဳးတၾကီးႏိုင္စြာ ေဒါသေရွ ့တန္းတင္တတ္ၾကမႈေၾကာင့္

  ထိုကဲ့သို ့ ျဖစ္ပြားလာခဲ့ျခင္းပင္။ယခုေတာ့ ျပည္သူလူထုမ်ား၏ အသက္အိုးအိမ္မ်ားသည္လည္း

မီးေလာက္တိုက္သြင္းခဲ့ၾကေခ်ျပီ။ဒီမိုကေရစီပါဟု မည္မွ်ပင္ ၾကံဳး၀ါႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း တရားမ်ွတမႈ

  မရိွေသးသေရြ ့ လြတ္လပ္ေသာ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ေပၚလာမည္ မဟုတ္ေပ။တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ပင္

ထိုအေရးအခင္းသည္လည္း ႏိုင္ငံအႏွံ ့ ပ့်ံႏွံ ့လာရန္ တာစူလာေခ်ျပီတဲ့လား။အင္တာနက္ေပၚမွ

ၾကားသိခဲ့ရေသာသတင္းသည္ သူ ့ရင္ထဲတြင္ နာက်င္ရွသစြာ တိုး၀င္လ်က္ရိွေပျပီ။

ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ထဲက သူဖတ္ထားတာေလးကို သတိရေနမိ၏။ပ်ားရည္တစ္စက္ေၾကာင့္ တစ္ႏိုင္ငံလုံး

ပ်က္ျပားသြားခဲ့ေသာ ပုံျပင္ေလးသည္လည္း ယခုက်ေတာ့ တကယ္ပင္ ျဖစ္ပြားေနေခ်ျပီ။ထို

  အျဖစ္အပ်က္မ်ား ရပ္တန္ ့သြားေအာင္ သူမည္ကဲ့သို ့ ကူညီရမည္နည္း။အမွန္ဆို အခင္းျဖစ္ပြားရာ

အရပ္သည္ သူေနထိုင္ရာအရပ္ႏွင့္ ဆန္ ့က်င္စြာ ျဖစ္ပြားေနခဲ့၏။ကိုယ္ႏွင့္ မဆိုင္ေသာကိစၥရပ္မ်ားပါေလဟု

  တကိုယ္ေကာင္းဆန္စြာ သူ မေတြးေတာခ်င္ပါ။ျပည္သူမ်ား၏

အေၾကာင္းကိစၥၾကီးငယ္ဟူသမွ် ျပည္သူမ်ားအားလုံးႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္ပါလိမ့္မည္။သူလည္း

ထိုအမႈအခင္းမ်ားကို ရပ္တန္ ့သြားေအာင္ စာစီကုံး ဖြဲ ့သီရုံမ်ွတပါး ဘာမ်ွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။

ျပည္သူမ်ားအားလုံး၏ ရင္ထဲတြင္ ထိုအမႈအခင္းမ်ားကို

  ရင္သိမ့္တုန္ခါစြာ ေစာင့္ၾကည့္ၾက ေပလိမ့္မည္။ဆက္လက္ျပီး မည္ကဲ့သို ့ ျဖစ္ပြားလာမည္ကို

  သူမေတြးခ်င္ေတာ့ပါ။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေတာင္ပုိင္းကဲ့သို ့မျဖစ္ပြားလာပါေစႏွင့္ဟု

  သူဆုေတာင္း ေနမိ၏။ထိုင္းႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း၏

အမႈအခင္းမ်ားသည္ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ျဖစ္ပြားေနဆဲပင္။ေနအိမ္၊အစုိးရရံုး၊စာသင္ေက်ာင္းမ်ားကို

ဗုံးခြဲမီးေလာင္တိုက္သြင္းၾကသည္အထိ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ရသည္။ထိုကဲ့သို ့သာ ျဖစ္ပြား

လာမည္ဆိုလွ်င္ ဟူေသာအေတြးမ်ားကို ဆက္လက္မေတြးခ်င္ေတာ့ပါ။ထိုအမႈအခင္းမ်ားကို

ရပ္တန္ ့သြားေအာင္ သူမစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ပါ။သူ ့ခံစားခ်က္မ်ားကို ဖြင့္ထုတ္ရံုမွတပါး

ဘာမွ် မတတ္ႏိုင္ေတာ့ေပ။

………………………………………………………………………………………………………


မည္သို ့ပင္ ျဖစ္ေစ…။လူမ်ဳိးခြဲျခား ဆက္ဆံၾကသူမ်ားကို သူစက္ဆုပ္ေနမိ၏။လူကို လူပါဟုပင္

မျမင္တတ္ၾကေသာ လူမ်ားကို သူမ်က္မွန္းက်ဳိးေနမိသည္။ေဒါသကို အသုံးခ်ျပီး အျငိဳးတၾကီး

ျပဳမႈတတ္ၾကသူမ်ားကို သူရြံရွာ ေနမိ၏။ယခုေတာ့ သူသည္ ေမတၱာပို ့သရန္ပင္ တတ္ႏိုင္ပါေတာ့သည္။

                                    လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ ပတ္ျခင္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ…..။

                                    အထင္ေသးျခင္း အခ်င္းခ်င္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါ ေစ……။

                                    ဆင္းရဲလိုျခင္း အခ်င္း ခ်င္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ……….။

                                                                                                                  ေထာ္ဦး(ဘားအံကြန္ပ်ဴတာ)

...............................................................................................................................................................


ဇြန္လ ၁၇ရက္ေန ့တြက္ က်ေရာက္ေသာ အေဖမ်ားေန ့သို ့ အမွတ္တရ....